پرژ بویلر یا پاک سازی دیگ بخار

پاک سازی (پرژ) بویلر

پرژ بویلر یا پاک سازی زمانی که جریان هوا تثبیت شد، انجام میشود. پرژ، جریان پایدار هوا در بویلر است که باید به اندازه ای ادامه یابد تا اطمینان حاصل شود تمام مواد سوختی از دودکش خارج شده و با روشن شدن مشعل آتش نمی‎گیرد. برای راه اندازی اولیه باید محاسباتی انجام شود تا زمان و نرخ عملیات purge تعیین شود.

تثبیت جریان هوا احتراق

پس از پر شدن بویلر با آب، حال نوبت راه اندازی مشعل است که این کار با برقراری جریان هوا شروع می‎شود. در اکثر بویلرها این کار با راه اندازی فن که جریان هوای اندازه گیری شده ای را می‎رساند انجام می‎شود.

اغلب بویلرهایی را می‎‌بینیم که یک سوییچ ساده فشار هوا دارند که برای اثبات جریان هوای احتراق استفاده می‎شود.

کنتاکت های آن وقتی فن در حال کار است بسته و در حال خاموشی باز است زیرا یک سوییچ فشار، فشار را در نقطه اتصال و فشار جو مقایسه می‌کند. اگر یکی از این سوییچ‎ها اشکالی به وجود آورد (به ندرت) معمولا می‎تواند آن را توسط بستن دستگاه تعدیل گرمای مشعل راه اندازی کنید.

تاسیسات بسیاری را مشاهده کرده ام که اپراتورها از چنین کلک‎هایی برای راه اندازی بویلر یا روشن نگه داشتن آن استفاده می‎کنند. جریان هوا باید به وسیله ای که وابسته به چنین وضعیت‎هایی نباشد تثبیت گردد و روش مورد علاقه من استفاده از فشار دیفرانسیلی در برابر نقطه ای ثابت در مسیر جریان هوا است. روش‎های دیگری بعدا گفته خواهد شد.

پاکسازی یا پرژ بویلر

معمول ترین موارد جهت پرژ بویلر

بویلرهای با یک مشعل

بویلرهای با یک مشعل می‎توانند در نرخ جریان هوای حداکثر احتراق پرژ بویلر گردند مگر این که ذغال سوز باشند. بویلرهای دارای چند مشعل یا ذغال سوز، نیاز به جریان هوای پرژ آن‎ها متغیر است اما قانون اصلی، ۲۵% جریان در بار کامل است.

بویلرهای لوله آتشی

در بویلرهای لوله آتش تک شعله باید به مدت کافی پرژ را ادامه داد تا به اندازه ۴ برابر حجم محیط جا به جایی صورت گیرد اما در لوله های لوله آبی تک مشعله این نسبت هشت برابر است. این نسبت برای بویلرهای چند مشعلی یا زغال سوز، ۵ برابر و حداقل ۵ دقیقه است.

اما چه طور مقدار زمان مورد نیاز این کار را محاسبه کنیم؟

ابتدا باید حجم محیط داخل را محاسبه نمود. این محیط را از محل ورود هوا تا خروجی دودکش را در بر می‎گیرد. برای تمام فن‎ها، داکت‎ها، گرم کن‎های هوا، محفظه هوای مشعل و قسمت‎های مشابه، به راحتی با در نظر گرفتن طول و عرض و ارتفاع خارجی قابل محاسبه است.

دستورالعمل سازنده وزن خالی و پر شده (با آب) بویلر را ارایه می‎کند و شما می‎توانید حجم آب، بخار، فولاد و عایق‎ها را محاسبه کنید. با کم کردن این مقدار از حجم کل، حجم فضای به داخلی به دست می‎آید. وزن خشک را بر ۵۰۰ که وزن تقریبی هر فوت مکعب فولاد است تقسیم کنید تا حجم فولاد را به دست آورید و حاصل تفریق وزن تر و خشک بویلر را بر ۶۲.۲ تقسیم کنید تا حجم آب به دست آید. تفریق این دور از حجم خالص محیط داخلی است.

زمان در بویلر های تک مشعله نفت و گازسوز

در بویلرهای تک مشعله نفت و گاز سوز می‎توانید نرخ جریان احتراق مورد نیاز را برای جریان هوای بار کامل استفاده کنید. اگر فن‎های بویلر در جریان هوای بار کامل پرژ قابل استفاده نیست، مقدار واقعی آن را محاسبه کنید. در بویلرهای چند مشعله هم این مقدار ۲۵% جریان هوای بار کامل است. اکنون حجم (ft^۳) و نرخ جریان (ft^۳/_min) را در اختیار دارید. با تقسیم این دو به هم، زمان مورد نیاز را به دست آورید.

عواقب تغییر تایم پرژ بویلر دامن گیر اپراتور خواهد شد!

در اواخر قرن بیستم با آمدن سیستم‎های کنترل قابل برنامه ریزی برخی‎ها بسیار شگفت زده شده بودند. اپراتورها نمی‎توانستند آن را دستکاری کرده و مدت پرژ را کاهش دهند و به همین علت مجبور بودند زمان طولانی‎تری را صرف این کار بکنند. سعی کنید صادقانه و به صورت مقرراتی، با این موارد تعامل کنید.

با انجام محاسبات و یافتن زمان لازم برای پرژ و تنظیم کنترل کننده‎ها، بویلر را قبل از هر احتراق پرژ کنید. من تعدادی تکنسین تعمیرات داشتم که به بهانه پر سر و صدا بودن فرآیند، زمان آن را کاهش می‎دادند. تجربه و مهارت آنها امکان دور زدن قانون را برایشان را فراهم کرده بود. اما بالاخره انفجار را تجربه کرده و با خوش شانسی فقط قسمتی از صورتشان سوخته بود. پس سعی کنید هرگز قانون شکنی نکنید.

اپراتور بویلر باید آخرین کسی باشد که روی جریان هوای پرژ کار کرده و عملکرد سیستم‎های خودکار را تایید می‎کند. در بویلرهای بزرگ باید وسیله را برای کنترل جریان به صورت کارآمد در نظر گرفت. عملیات پرژ بویلر باید برای داشتن عملکرد ایمن تایید شود. بسیاری از انفجارهای بویلر به خاطر ناقص بودن یا عدم انجام پرژ بویلر است. پس سعی کنید عملیات را به طور کامل و صحیح انجام دهید.

باز کردن مسیر سوخت تغذیه، تایید وضعیت احتراق

وقتی از انجام صحیح و کامل عملیات پرژ مطمئن شدید مجددا سراغ دستورالعمل رفته و بخش شیرهای اصلی سوخت را مطالعه کنید تا سوخت را به شیرهای اطمینان اصلی برسانید. هنوز شیرهای اطمینان را باز نکنید. قبل از این کار باید از این که سوخت تا اینجا رسیده و هیچ نشتی در خط لوله وجود ندارد اطمینان حاصل کنید.

خود این شیر را هم باید از نظر عدم وجود نشتی بررسی کنید. به خاطر داشته باشید که حتی شیرهای نو هم ممکن است نشتی داشته باشد. اکنون می‎توانید تفنگ سوخت (نفت یا گاز) را که از قصد خارج کرده بودید تا سوختی وارد بویلر نشود، نصب کنید.

راه اندازی بعد از چک کردن شیر

پر هزینه ترین حادثه تاریخ بویلر مربوط به انفجار حاصل از نشتی سوخت بوده است. خسارت این حادثه یک میلیارد دلار برآورد شد. حال باید بویلر را روشن کنیم. معمولا بویلر را در وضعیت آتش کم راه اندازی می‎کنند.

وقتی بویلر در مدار است معمولا می‎تواند در نرخ احتراق پایین تر از نرخ‎های لازم برای احتراق نرم کار کند. در بارهایی که بویلر می‎تواند در نرخ‎های بسیار پایین احتراق کار کند می‎توانید آتش کم و احتراق نرمال را تفکیک نمایید. در این شرایط سوییچ‎های وضعیت، آماده شروع به احتراق است.

حفظ تنظیم سوییچ‎های وضعیت آتش کم، مشکل است چون کم در وضعیت استاپ حداقل قرار دارد. من هرگز علت چنین چیزی را کاملا درک نکرده‎ام چون نیاز نیست که سوییچ‎های تثبیت وضعیت حتما روی وضعیت حداقل تنظیم گردد.

من مطمئنم که بسیاری از تکنسین‎ها این کار را انجام می‎دهند فقط به این خاطر که ساده‎تر از کارهای پیچیده‎ای است که برای تعیین حدود بالای قابل قبول احتراق و تنظیم سوییچ آتش کم متناظر وجود دارد. حد بالای قابل قبول با افزایش نرخ احتراق تا حد خشن تعیین می‎شود.

تنظیم سوئیچ آتش در بویلر

فضای زیادی برای تنظیم سوییچ در بویلرهای چند مشعله وجود دارد زیرا آتش کم باید توسط سیستم کنترل غیر وابسته تولید شود. وضعیت استاپ حداقل، باید روی شیر اصلی کنترل جریان سوخت تنظیم شود تا جریان، فشاری کم تر از مقدار مورد نظر در آتش حداقل با یک مشعل تولید کند.

جریان افزوده را می‎توان بعدا توسط کنترلرهای آتش حداقل ایجاد کرد. من همیشه از رگولاتور فشار آتش حداقل از شیر اصلی کنترل سوخت بای‎پس می‎شود برای حفظ فشار حداقل معلوم در هدر مشعل (فارق از تعداد مشعل‎ها) استفاده می‎کنم.

تنظیم شیر کنترل اصلی در استاپ حداقل برای تامین جریان کافی برای یک مشعل این امکان را فراهم می کند که در صورت خرابی رگولاتور فشار آتش حداقل، همه مشعل‎های بویلر تریپ نخورد.

احتمالا با بویلرهای چند مشعلی بدون رگولاتور فشار آتش حداقل رو به رو خواهید شد که سختی‎های ناشی از عدم وجودشان را حس خواهید کرد. تمام این نوع بویلرها باید یک رگولاتور برای نفت و یکی برای گاز داشته باشند تا عملکرد آن ها قابل اطمینان باشد.

وضعیت آتش کم در بویلرهای احتراق ثابت

وضعیت آتش کم جواب مطمئنی در هنگام احتراق بویلر برای مشکلات نخواهد بود. بویلرهای احتراق ثابت به صورت کامل مشتعل می‎شوند. بنابراین هیچ سوییچ یا تنظیمی ندارند و احتراق خشنی خواهند داشت که ناشی از ایجاد مخلوط سوخت و هوایی است که خارج از گستره احتراق پذیری است.

اما در احتراق گاز به خاطر این است که مخلوط به دلیل وجود نشتی، گاز بیشتری دارد. مقداری گاز بین رگولاتور و شیر اصلی ایمنی با فشار بالاتر از نرمال به تله می‎افتد. با باز شدن این شیر گاز با مقدار بیش تر از معمول برای چند ثانیه جاری می‎شود تا این که آن مقدار اضافی به طور کامل تخلیه شود.

مخلوط سوخت و هوا در تفنگ

در بویلرهای نفت سوز امکان این که سوخت و هوا در تفنگ مخلوط شود وجود دارد. در تلاش بعدی اگر تفنگ پرژ نشده باشد ممکن است سوخت مخلوط غنی تر باشد. این وضعیت می‎تواند بسته به نحوه کنترل اتمیزاسیون سوخت به وجود آید. اگر بویلر احتراق نرمی نداشته به دنبال وجود نوسان در فشار و جریان سوخت باشید.

معمولا جای زیادی برای تغییرات آتش کم وجود دارد زیرا اکثر بویلرها دارای دمپرهایی هستند که به راحتی و به اندازه کافی بسته نمی‎شوند تا مقداری هوا اضافی وارد احتراق گردد. این هوای اضافی چیزی حدود %۲۰۰-۳۰ است. یک محرک با سرعت متغیر می‎تواند هوای اضافی را به حداقل برساند اما برای جلوگیری از مشکلات تغییرات مکش دودکش، باید جریان هوا را کنترل نمود.

به خاطر داشته باشید که پایدار بودن آتش کم بسیار مهم است. در بویلرهای چند مشعلی که در آنها کدهای بهره‎برداری جریان هوای آتش پایین را به ۲۵% آن در بار کامل محدود می‎کند. مشکل ساز خواهد بود زیرا نسبت هوا – سوخت می‎تواند بسته به تعداد مشعل‎ها تغییر کند. دستورالعمل‎های دقیقی باید برای حفظ جریان هوا در مقدار صحیح تدوین گردد.